Over natuurlijk leven en omgaan met de natuur schreef ze een boek. In haar natuurlijk tempo hadden we in stapjes een digi-interview;
Gerwine Wuring,(1956) biologe en druïde. Vanuit haar Bureau Aerda geeft ze cursussen, ze schrijft columns en is initiatiefnemer van het Netwerk Aarde, Milieu & Spiritualiteit (1992)

Gerwine schrijft in groen (1e ronde) en blauw (2e ronde), de vragen en opmerkingen van de interviewster Marja Oosterman blijven in zwart, de 2e ronde in cursief

-----Oorspronkelijk bericht-----
Datum: donderdag 21 augustus 2003 21:48
Onderwerp: interview



Een bevriende collega is begin dt jaar naar een boerderij in Noord-Oost Groningen verhuisd. Recent was hij een paar dagen in de stad en hadden we o.a. samen diverse vergaderingen met andere collega's.  Eenmaal weer op zijn boerderij meldde hij dat hij doodmoe was thuisgekomen. "Het tempo in de stad is zo onnatuurlijk" verklaarde hij.
Herken je dit verschil tussen platteland en de stad?

Ja en toch ook nee,
ook ik ben blij na een dag reizen en vergaderen in het 'westen'
om weer thuis te zijn in het Noorden en de stilte en relatieve rust hier,
maar het is het niet thuis zijn, niet op je eigen basis zijn en als die wel in hartje stad is
is het anders, je creëert ook je eigen rust en veilige setting of niet natuurlijk
bovendien ervaar ik bijvoorbeeld in hartje stad oud Amsterdam ook een zeer oud ecologische organisch geheel waar ik ook erg rustig en vertrouwd mee ben, ik heb in een eeuwenoude steeg in Zwolle dezelfde oerkrachten ervaren die ik vaak opzocht als ik even stilte en rust wilde op de heide van Allardsoog-Bakkeveen waar ik jaren heb gewerkt...
in een nieuwbouw inbreidingsplannetje in Kassel, in de Neue Unterstäd ervoer ik deze zomer bij een ecologisch bouwprojectje een enorme emotie, ervaren van zo kan het dus ook, middenin de stad en de drukte een natuurlijk ademend milieu creeeren
tenslotte heb ik mezelf een paar jaar geleden de opdracht gegeven in een jaren '60 uitgewoonde problemenflatwijk in Zwolle uit te kijken of er in deze buurt kabouters kunnen leven. Niet dat ik kabouters zie, maar alleen al de vraag en zoektocht was zo leuk, ik ging echt voelen en ervaren waar het goed zou zijn voor kabouters of natuurwezens en waar te smerig en verrommeld en waar te schoon en netjes.... en kwam tot de ontdekking dat ze dit in het milieubeleid de kwaliteit van leven en woonomgeving zouden noemen... kortom het kan in de stad
ook op de marktpleinen van Zwolle had ik het idee dat er kabouters of bolders (geen idee waar ik nu ineens dit woord vandaan tover..) leven
Wolters Woordenboek:
Bolder: loodrecht staand paaltje of klamp op het gangboord, vnl. dienende om touwen enz. aan vast te maken
Bolderen: met dreunend geluid zich bewegen
Bolderik: muurachtige plant, inz. onkruid in koren


In je boek staan vele oefeningen. Maar ik begrijp dat jij uitzicht hebt op een meertje, veel mensen in de stad hebben uitzicht op een muur. De muren om mijn huis heb ik laten begroeien met planten, maar niet iedereen kan of wil dat. Wat raad je dan aan?

Kijk naar de luchten, de wolken de wind en het weer dat is altijd voorradig...

of een enkele boom, de grassprieten tussen de tegels, de spreeuwen in de lucht, de merels op het dak, je poes in de tuin, ga potplantjes kweken of een aquarium aanschaffen, goudvisje wellicht met waterplantje en loop naar het dichtsbij zijnde parkje en ga daar zitten op een bankje

alleen de moed al om zonder doel en zonder hond in het park op een bankje of erger nog op de grond tegen een boom aan te gaan zitten.... en daar je rustig en goed bij te voelen vergt vele overwinningen, aan de waterkant van een gracht, of een plas in de straat idem...

kortom genoeg mogelijkheden of niet dan

leuk deze vragen en antwoorden ...


Voor mij is werk iets dat voortvloeit uit wat ik belangrijk vind. Mijn werk indelen gaat deels ook intuitief, dat wat mijn aandacht vraagt krijgt dat ook. Maar er zijn ook mensen in de organisatie die daar moeite mee hebben, liever wat we doen als product zien, dat zakelijker benaderd zou moeten worden.  Dat zorgt voor spanningsvelden. Niet in de laatste plaats omdat we ieder de ruimte willen laten, maar juist de 'zakelijken' gaan slecht met de ruimte van anderen om. Herken je dit? Hoe zou jij daar mee omgaan?

De zakelijken zijn natuurlijk niets anders dan de weerspiegeling van een stukje of deelpersoon in jou die niet zo erkend of gewaardeerd in je is

en ik herken het wel

en 'wapen' mezelf door mezelf te begrenzen en goed te weten en te blijven wat mijn essentie is

meditatie en af en toe een plek zoeken om even bij mezelf te komen helpt me dan,zo ging ik dus op Allardsoog dan even het bos in, of gewoon in kantoor in bijzijn van anderen even op de grond zitten, even aarden en rustig worden zei ik dan

ik breng in wat er voor mij belangrijk is, hoe ik het doe en zie en weet en ervaar

en ben en blijf tevreden over de wijze waarop ik tot resultaten kom, als dat tenminste zo is en zo nietdan valt er weer wat te leren, en zijn die anderen ook een oefen veld, dank datje er bent in mijn leven, zodat ik me spiegel en scherp in wat er voor mij is..

In je boek put je uit je vele ervaringen. Mooi vond ik de beschrijving van een vergadering waar je per trein naar toe moest en waar je je nogal 'druk om maakte hoe het zou gaan, tot je ontdekte dat je door toeval een uur te laat vertrokken 'was en dus maar 1 ding kon doen; loslaten en verder helemaal open die bespreking te laat in komen.
Ben je iemand geworden die helemaal in het moment leeft?

Ik wou dat het zo was, maar leer het wel meer en meer en dan is dus de natuur een leermeester en spiegel, daar is het gewoon alleen maar nu, nu en weer nu en niks anders dan dat, nouja, alles is wel beinvloed natuurlijk door hetgeen daarvoor gebeurt is, vandaaruit kan het volgende ontstaan in het nu, mits de potenties van alles daar ook toe in staat zijn...

Ken je de truthbox, ieder vertelt zijn/haar waarheid en in de blackbox van de werkelijkheid kunnen we dan samen kijken naar het grotere geheel, want niets is geheel waar en zelfs dat niet (Multatuli)

Een vriend had jarenlang een baas die vaak zei: "Er is maar 1 werkelijkheid en dat is mijn werkelijkheid'  Het duurde even voor ik begreep wat hij daar mee bedoelde. Maar 'geloof' jij niet in een universele werkelijkheid die wel herkenbaar is voor iedereen?

Tjeempie nou nee ik geloof het niet, geloof ik dat ik geloof m.n. dat dat stuk herkenbaar is voor iedereen, zolang we hier zijn hebben we taal en beelden als hulp nodig om betekenis te geven, en die is zo cultuur en psyche en ontwikkelingsfase bepaald er is altijd weer een andere waarheid achter de waarheid en daar weer achter ja daar zit ergens god, born oer, oorsprong alles en niets no-thingness....maar dat is dan ook alles wat we samen over kunnen zeggen denk ik

Een natuurlijk levensritme en productieprocessen lijken soms haaks op elkaar te staan. Het lijkt logischer als je op het platteland woont, zelf je eten verbouwt, je eigen brood bakt, dan als je uitsluitend levensmddelen in de winkels koopt.  Toch, wie zaait, weet ook dat er een tijd komt om te oogsten. Als je het loof van de uien geel ziet worden, weet je dat je de uien moet uitgraven, immers, zou je het niet doen, zou je maandenlang energie verspild hebben aan onkruid wieden e.d. En toch voelt dat oogsten nooit als moeite, maar juist als iets zeer vreugdevols.
Zou jij een analoog voor zaaien en oogsten kunnen bedenken voor de stadse mens?

Ook in de stad is er goed kontakt mogelijk met de seizoenen en seizoenswisselingen, je kunt in je eigen leven naar je stemmingen en projecten kijken in termen van de jaargetijden, of de maanden van het jaar of het tijdstip op de dag. voel ik me nu zomer herfst of winter, in het boek schrijf ik hier ook over hfst 6 de verrassing van natuurlijke logica pag 66, mezelf even temperaturen

maar ook van je projecten en werkklussen kan je zien of ze in de bloei staan of het oogsttijd is of dat je geduldig moet wachten tot de winter weer op haar retour is.

Soms denk ik wel eens dat er ook zulke collectieve momenten bestaan.. Periodes van obstructie, kosmische invloeden, zoals momenteel Mars dicht bij de aarde.. dan krijgt elk mens op zijn/haar eigen weg een vergelijkbare levensles aangeboden, elk op 'eigen' terrein. Je eigen 'heel zijn' bepaalt mee hoe je daar mee omgaat.

Ja soms denk ik dat ook, maar ik hou me daar niet zo bezig en weet het dus ook echt niet

In mijn werk hebben we veel te maken met deadlines. Maar ze zijn me bekend, en het kost me geen moeite ze te halen. Is het erg intensief werken geweest t.a.v. die deadlines halen, krijg ik vanzelf behoefte aan compensatie en mits ik daaraan toegeef, voelt het nimmer als stress.
Maar niet iedereen heeft de gelegenheid zelf zijn/haar werkritme in te delen.  Werkgevers kunnen tegenwoordig heel veeleisend zijn. Heb je een idee hoe je daar dan als werknemer mee om zou kunnen gaan?

Zie hiervoor, vooral dicht bij je eigen waarheid en werkelijkheid blijven, we hebben allemaal onze eigen waarheid en wijsheid in te brengen én te ontwikkelen, en dergelijke werkomstandigheden kunnen ons er bij helpen, soms door schade en schande door bijv flink overspannen te worden, zoals bij mij 2 keer, voor ik snapte dat ik dergelijke periodes van rust ook gewoon kan plannen en regelen voor mezelf.

Leerzaam he, overspannen zijn ;-))

Heel erg als je je lesjes maar wilt leren en hebt geleerd dat je er zo naar kunt kijken..

Preventief ziekmelden is ook zo'n mooi begrip dat ik ook tegenkwam, gewoon even een paar dagen er tussenuit,

en als je het moeilijk vindt alleen, kun je altijd hulp en of coaching vragen bij vrienden of therapeuten om je heen, of aan de bomen, de vogels, de stenen dus...

met een vraag gaan lopen in de natuur en je laten verrassen door het antwoord,

of gewoon met die vraag in het leven staan en het antwoord ineens horen in een liedje op de radio of een toevallig beluisterd gesprekje van passanten...

Hoe zie jij 'toeval'?

Toeval... een poging, is datgene dat je aantrekt omdat je vanuit een bepaalde energetische werking dingen mee creëert in samenhang met anderen en andere gegevenheden op je pad maar ook toeval is datgene dat je uit de zee van duizenden mogelijkheden betekenis geeft, zodanig dat het je leven mee structureert...

Producten die we in onze cultuur maken, zijn niet altijd natuurlijke producten. Zou het zo kunnen zijn dat het deelnemen aan het productieproces van die niet-natuurlijke middelen al een verstoring is van je eigen natuurlijke ritme?

Nou nee dat hoeft volgens mij niet waar te zijn, het is vooral de manier waarop je er zelf in staat en dus zelf betekenis geeft aan alles van de cultuur om ons heen.

kun je je eigen bezieling houden, de verbinding en de liefde laten stromen ook naar het onnatuurlijke

door meer en meer op deze wijze in het leven te staan ga ik zelf wel steeds natuurlijk en oprechter in het leven staan en keuzes maken, maar dat zal niet voor iedereen gelden en ik rijd met grote liefde een dure auto die me verweg brengt

de aarde is onze leerweg en levenschool en daar hoort het alles bij en is alles natuurlijk

zo begreep ik de boodschap van de zure regen aangetaste bomen in het bos, dat ik me niet druk moest maken om dat dit alles er bij hoort....


In de Advaita Vedanta gaan mensen er vanuit dat ook cultuur een onderdeel is van de natuur. Maar zou het niet zo kunnen zijn dat sommige 'cultuurlijke zaken' toch vervreemding van de natuur in de hand werkt?

Zie ook hier het antwoord hierboven,

wie gaat bepalen wat natuur is en wat cultuur en vervreemdend....

uiteindelijk doe je dat zelf alleen voor jezelf en ieder bepaalt haar eigen reis, geeft haar eigen betekenis en geluk of ongeluk

vervreemding is misschien wel een schijnbare omweg om tot iets wezenlijks te komen, inzicht bijvoorbeeld in hoe het alles in elkaar zit en toch ook niet....


(ik word steeds filosofischer en ijler in mijn antwoorden oiv je vragen, merk ik)


ga je gang ;-)

Je hoort mensen wel eens zeggen "ik ben een nachtmens".  Maar toch zie ik sommige 'nachtmensen' zodra ze op het platteland zijn een ritme krijgen van vroeg opstaan.
Zou het kunnen zijn dat 'nachtmens zijn' een cultuurlijk ritme is? Of misschien beter geformuleerd, een gecultiveerd ritme?

Tja ik val even stil, denk aan vissers in de nacht, en denk dat ieder een eigen ritme heeft over de dag

de ene is 's ochtends alerter en aktiever de andere 's avonds of 's nachts, en onze maatschappij met internet en licht overal maakt het meer en meer mogelijk dit alles uit te leven

 Verbeeld ik het me, of is er een relatie met dat mensen die veel nachtleven hebben, meer moeite hebben met connectiviteits beleving dan mensen die meer overdag leven?

Wat is connectiviteitsbeleving? het gevoel dat je verbonden bent met het grotere>

maar ook met de ander in je leven.. echte aandacht hebben voor elkaar. Deze zomer maakte ik voor het eerst mee dat bij openluchtconcerten mensen niet eens meer de moeite nemen om in de menigte zich te bewegen zonder de ander bruusk te stoten...
Tja licht en schaduw zijn altijd beide aanwezig, en hoe lichter hoe sterker de schaduw en aan ons om dat te zien en er iets mee te doen of te laten
de nacht kan je heel dicht bij de stilte in jezelf en in het grotere brengen, de kosmische krachten werken dan des te sterker, zo heb ik ervaren met de uitstraling van de energieën van grote natuurgebieden of steencirkels, die zijn 's nachts krachter en groter dan overdag...


Het is zeker niet mijn bedoeling om te oordelen laat staan veroordelen,
maar zo zouden sommige vragen misschien wel gezien kunnen worden.
Hoe zie jij dat?

Ja dat is ook waar ik bij de laatste vragen op stuitte, ik schreef dit is jouw oordeel, jouw opvatting, vanuit jouw overtuigings en waarheidssystemen kijk je er zo tegen aan

niks mis mee en het is slechts een beetje waar,

helpt het je verder in je leven om er dit beeld, deze opvatting over te hebben?

de mens is een verhalen verteller en geeft overal een betekenis aan, daar ontkomen we niet aan en als je je er bewust van kan zijn, kun je jezelf afvragen of dit verhaal je verder helpt in je ontwikkelen of ergens vastzet,  wat me dan weer doet afvragen ontwikkeling hoe zo, is dat belangrijk en voor wie en waarom dan...

Bedoel je:
als je in het hier en nu bent, heb je het verhalen vertellen niet nodig?

Tja leuke conclusies en dan wordt het echt stil en wat is er in die stilte en welke verhalen gaan we daar dan weer van maken t blijft lastig voor ons om niet te duiden..



----------------------

he he dat is gelukt weer succes er mee doeiii gerwine

"Spiegelingen Mens & Natuur" van Gerwine Wuring verscheen als 1e boek bij de nieuwe uitgeverij Entos
Publieksprijs 14,95 ISBN 90-74726-19-4
Het boek van Gerwine is eenvoudig te bestellen door een mailtje te sturen aan info@entos.nl